***
"Samotność jest jak deszcz.
Z morza powstaje, aby spotkac zmierzch;
z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
w rozległe niebo nieustannie wrasta.
Dopiero z nieba opada na miasta.
***Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,
kiedy ulice biegną witać ranek,
i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:
samotność płynie całymi rzekami."
~Rainer Maria Rilke~
Na śmierć zapomniałam o Rainerze, którego niegdyś pasjami czytałam! A ten wiersz piękny, płakać mi się chce,ale nie zacznę , bo rzeki popłyną... I jeszcze ten przejmujący wizualny kontekst... Wzruszyłam się.
OdpowiedzUsuń